22 Nisan 2010 Perşembe


herşey birikti valla. yazılacak bloglar, çekilecek fotolar, bahçeye ekilecek çiçek, yeşillik, bilimum börtü böcekler, dolap içleri, dolap dışları, yazlıklar, yıkanacak perdeler, herşey, herşey, ve hatta uzayan ve uzadıkça beni erkek kardeşime daha çok benzeten kaşlarım dahi (Ferhat sen alınma, erkek halin şahane, ama hiç çaktırmasam da ben bir kadınım..).

yarın 23 Nisan. öğrenci değilim, öğretmen hiç değilim, ama iki haftaya yakındır içim dışım zaten 23 Nisan oldu. şarkıya inat, insan olarak neşeden en uzak halimdeydim sanırım. aksi yöndeki tüm gayretlere rağmen o sevimli gün geldiği için mutluyum. işler bittiği için değil aslında, ve hatta çocuk bayramı, vs olduğu için de değil. 10. yıl marşını böyle bangır bangır dinleyebileceğim için mutluyum. ben o marşa hastayım arkadaşlar. bugün son prova için sınıfta çalmaya başlayınca farkına varmadan kafamla ritm tutmaya başlamışım, öğrenciler tuhaf tuhaf bakınca anladım. offff, yarın çok güzel olacak!

bunun dışında, görüşmeyeli neler neler yapmadım ki... yalnızca adını bildiğim güzel yüzlü bir kızın düğün yemeğine gittim, arkadaşlarımla bol bol görüştüm, bahçe alışverişi yaptım, balkonumu temizledim (taşındığımdan beri bir ilkti), internetten deliler gibi dizi izledim, eyvah eyvaha gittim (evet, sonraki birkaç gün eyvah eyvah/bea/avet diyebilirsiniz ama gidin mutlaka), annemi ağırladım, alkol kullandım (almış da olabilirim), günlere gittim güzel güzel yemekler yedim, acayip parasız kaldım, esattaki çağdaş markete alıştım (ayrancıdakine takıktım, nedenini sonra anladım, ayrancı ile son bağlantımdı orası), esat'a, hem de çok alıştım, Hermann Hesse'nin Gertrud'unu bitirdim (niyeyse çok etkilendim, hiç bitmesin istedim), ve kilo aldım, evet az ama öz, resmen kilo aldım.

bunların çoğunu zaten birlikte yaptık, yazmam saçma mı oldu yoksa? olsundu, kayıt olsun, bilinsin, ileride döne döne okunsundu.

bu arada, Nazlı ve Tolga arkadaşlarımız yeni hayatlarına başlıyorlar, onlara bol şans ve huzur mutluluk diliyorum. Gülru bacımız ve beyi yeni evlerine geçecekler inşallah, onlara da aynını dilerim efendim. Ebru ve Deniz kardeşlerimiz yurdumuza ayak basacaklar önümüzdeki aylarda, sabırsızlıkla bekliyorum. Pınar mınar da tez zamanda süzülür işallah! ben mi, ben de şu salak kredi kartıma yüklenmezsem hayallerimin bir kısmını gerçekleştireyim bana yeter şimdilik. kaç aydır gına geldi kuruş saymaktan...

neyse, şimdilik hoççakalıın... 10. yıl, bekle beni geliyorum!